کدام انگل ها می توانند کبد را دچار مشکل کنند؟

کبد می تواند برای بسیاری از انگل ها چه برای سکونت و چه برای گذر در یک مرحله رشدشان جذاب باشد. معمولاً این امر باعث تخریب کبد می شود. البته انگل مالاریا که از طریق پشه آنوفل منتقل می شود یک مرحله رشد کوتاه خود را در سلول های کبدی می گذراند، اما باعث آسیب کبد نمی شود. انگل لشمانیا(لشمانیا دنووانی) اندام هدفش سلول های کوپفر  کبدی است که باعث بیماری لشمانیازیس احشایی یا کالا آزار می شوند. کرم های لوله ای مثل گروه آسکاریس علاقه عجیبی به کبد دارند. لارو آسکاریس انسانی باید از طریق بافت کبد در یک مرحله از رشد خود عبور کند و لارو حیوانی در مقابل برای دوره زمانی زیادتری به کبد مهاجرت می کنند. تخم های انگل شیستوزوما از طریق سیستم خونرسانی به کبد می آیند و در بافت آنجا به دام می افتند. گرانول یا دانه ملتهب در مناطق اطراف کرم ایجاد می شوند. اگر بار کرم بالا باشد فیبروز یا سخت شدن کبد می تواند  در نهایت منتهی به افزایش فشارخون سیاهرگی شود. برخی کرم های پهن بادکش دار (مثل کلونورکیس و اوپیستورکیس) که در مجاری صفرا زندگی می کنند آسیب کمی به این مناطق می زنند اما انگلهای کبدی پهن برگی شکل بزرگتر مثل فاسیولا هپاتیکا می توانند بافت کبد را در طی فاز اول مهاجرت آسیب بزنند. سستودها یا کرم های نواری اکینوکوکوس گینوس در مرحله لاروی معمولا در کبد به صورت کیست های بسته بزرگ شونده (اکینوکوکوس گرانولوزوس) یا به صورت ساختارهای سخت بزرگ شونده (اکینوکوکوس مولتی لوکولاریس) دیده می شوند. همچنین در صورتی که نوعی انگل آمیبی(انتاموبا هیستولیتیکا) به کبد حمله کند میتواند منجر به آسیب شود. بدین صورت که مناطق بزرگ نکروزه (سیاه و فاسد شده) و آبسه های کبدی تشکیل می شوند.

مولفین: Seitz HM.Verh Dtsch Ges Pathol
ترجمه: مهندسی مهدی علی گل

مرکز تخصصی طب کار آسا